Zawód kuriera lub kierowcy taxi – etat, czy dorywcza współpraca?

Przygotowując się na zmiany związane z wprowadzeniem nowej dyrektywy unijnej, warto przyjrzeć się dokładniej sytuacji kurierów i kierowców aplikacyjnych w Polsce. Zgodnie z nowymi regulacjami, często będą oni traktowani jak pracownicy etatowi. Tymczasem w praktyce, ich zajęcie znacznie odbiega od standardowego zatrudnienia na umowę o pracę.

Świadczenie usług czy świadczenie pracy?

Współpraca z aplikacjami przewozowymi w charakterze kuriera lub kierowcy zyskuje na popularności. To doskonały pomysł na dorobienie sobie w wolnym czasie lub wtedy, kiedy przewidujemy dodatkowe wydatki. Usługi można świadczyć zarówno jako „wolny strzelec” lub w ramach działalności gospodarczej.

– Atrakcyjny model współpracy z aplikacjami przewozowymi sprawia, że coraz więcej młodych ludzi chętnie łączy tego typu pracę ze studiami lub inną pracą na etacie. Cenią sobie tę elastyczność oraz możliwość swobodnego dopasowania grafiku zleceń do swojego stylu życia. W większości przypadków realizują oni zlecenia w wymiarze krótszym niż zakłada klasyczny etat i często współpracują przy tym z kilkoma platformami jednocześnie, co pozwala maksymalizować zarobki. – podkreśla Łukasz Witkowski, Co-founder Natviol, aplikacji rozliczeniowej dla kierowców i kurierów.

Kierowcy i kurierzy aplikacyjni bardzo cenią sobie fakt, że sami decydują o tym, jak dużo czasu poświęcą na realizację zleceń. Niestety, nowa dyrektywa unijna będzie im narzucała minimalną i maksymalną liczbę godzin pracy. Jej postanowienia mają wejść w życie najpóźniej w grudniu 2026 roku. Czy ten unijny dokument jest odpowiedzią na realne potrzeby rynku? Pracownicy aplikacyjni mają uzasadnione wątpliwości.

Co na to statystyki?

Zgodnie z wynikami badań Polskiego Związku Partnerów Aplikacyjnych, przedstawionymi w raporcie na początku 2025 roku, struktura zawodowa w branży aplikacyjnej wskazuje na stosunkowo równy podział ról – 47% badanych to kurierzy, a 44% – kierowcy, a 9% ankietowanych łączy obie te role.

– Największy sukces w przewozach aplikacyjnych osiągają osoby, które elastycznie reagują na wszelkie pojawiające się zmiany w podaży i popycie na tego rodzaju usługi. Sztywny podział na kurierów i taksówkarzy nie istnieje, ponieważ w celu maksymalizacji zysków część usługodawców balansuje między dwiema profesjami. To wyjątkowa cecha tej branży, którą zdecydowanie powinno się wziąć pod uwagę, wdrażając nową dyrektywę platformową – zauważa Łukasz Witkowski z Natviol.

Branża aplikacyjna to wciąż zdecydowanie „męski świat”, choć wyraźnie widać tendencję wzrostową w udziale kobiet, co zdaniem twórców raportu związane jest z rosnącą akceptacją i zmianami w postrzeganiu ról zawodowych. Jak wyglądają statystyki pod kątem demograficznym? Ponad połowa osób świadczących usługi kierowcy lub kuriera w branży aplikacyjnej ma więcej niż 25 lat, ale mniej niż 40 lat. Co piąty pracownik aplikacyjny ma 18-24 lata, a co szósty – 41-50 lat. Jedynie 8% kierowców lub kurierów aplikacyjnych skończyło 50 lat.

Jeśli chodzi o stosunek do zmian, jakie miałyby nastąpić na skutek obowiązywania postanowień dyrektywy, 90% badanych nie chce, aby liczba godzin wykonywania zleceń była odgórnie ustalana. 87% ankietowanych chce samodzielnie decydować o czasie realizacji zleceń.

Jakie są rzeczywiste potrzeby polskich kurierów i kierowców aplikacyjnych?

Tym, co najbardziej przyciąga kierowców i kurierów do współpracy z aplikacjami przewozowymi jest możliwość elastycznego wyboru godzin świadczenia usług, a także możliwość swobodnego wyboru zleceń i możliwość łączenia współpracy z realizacją innych obowiązków. Większość kierowców traktuje tę formę współpracy jako szansę na dodatkowe źródło dochodu, niezwiązane ze stałym etatem. Poczucie niezależności i brak szefa sprawiają, że traktują tę profesję jako atrakcyjną możliwość zarobkowania, która daje im dużą satysfakcję.

Zdecydowana większość kurierów i kierowców aplikacyjnych ankietowanych przez PZPA deklaruje potrzebę wsparcia partnera rozliczeniowego (flotowego) w kwestiach związanych z zatrudnieniem i różnego rodzaju formalnościami, których nie brakuje szczególnie na starcie współpracy z platformami aplikacyjnymi. Cenią sobie fakt, że świadczą swoje usługi na podstawie typowej umowy zlecenia, ponieważ ta forma współpracy gwarantuje pełną samodzielność w ustalaniu godzin wykonywania zleceń, a także łączy się z mniejszymi obciążeniami podatkowymi i dodatkowymi zwolnieniami z podatku dochodowego.

Podsumowując – zgodnie z dyrektywą UE przyjętą w październiku 2024 roku, która w Polsce wejdzie w życie najpóźniej w grudniu 2026 roku, pracownicy platformowi będą zatrudniani w oparciu o umowę o pracę. Z jednej strony oznacza to dla nich ograniczoną elastyczność, dodatkowe składki i niższe wynagrodzenie na rękę. Z plusów, mogą liczyć na płatne chorobowe, płatne urlopy i gwarancję wypłaty minimalnego wynagrodzenia. Większość kurierów i kierowców aplikacyjnych świadczący usługi w Polsce nie wyraża entuzjazmu dla niższych zarobków i sztywnych ram czasowych, nawet kosztem dodatkowych benefitów i teoretycznego bezpieczeństwa zatrudnienia. Jeżeli dyrektywa wejdzie w życie bez konsultacji i wzięcia pod uwagę rzeczywistych potrzeb kierowców i kurierów aplikacyjnych, większość z nich planuje zaprzestanie realizacji zleceń, co dla klientów oznacza dłuższe czasy oczekiwania i wzrost kosztów usług.

————————————————————————————————————————–

Natviol – polska aplikacja rozliczeniowa dla kierowców i kurierów pracujących z największymi aplikacjami na rynku jak Uber, Bolt czy Glovo. Partnerzy podejmujący współpracę z Natviol mają zagwarantowane rozliczenie swoich przychodów bez konieczności zakładania działalności gospodarczej. Dodatkowo, firma jest odpowiedzialna za zatrudnienie, rozliczenie należnych podatków, wypłacenie środków czy współpracę z urzędami.

Jesteśmy na  Google News. Dołącz do nas i śledź  Silesion.pl  codziennie. Obserwuj Silesion.pl!

Wszelkie materiały promocyjno-reklamowe mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią one podstawy do wzięcia udziału w Promocji, w szczególności nie są ofertą w rozumieniu art. 66 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2020, poz. 1740 z późn. zm.).