„Rojbers – głos pokolenia? Dlaczego dorośli widzowie wracają do animacji?”

Serial animowany Rojbers, stworzony przez Dariusza Nojmana i publikowany w odcinkach na YouTube, zdobył popularność nie tylko wśród młodszych widzów, ale – co istotniejsze – wśród dorosłych, którzy wracają do tej formy przekazu z wyraźnym sentymentem. Choć animacja kojarzy się często z produkcjami dla dzieci, w tym przypadku odbiorcami w dużej mierze są osoby dorosłe, wychowane w latach 80. i 90., zwłaszcza na Śląsku. Z czego wynika ten fenomen? Czy Rojbers rzeczywiście można uznać za „głos pokolenia”? Artykuł analizuje społeczno-kulturowe przyczyny popularności tej produkcji i jej rolę w budowaniu tożsamości regionalnej.

Nostalgia za dzieciństwem

Jednym z kluczowych powodów, dla których Rojbers przyciąga dorosłych widzów, jest nostalgia. Serial osadzony jest w konkretnym czasie i miejscu – na katowickim Nikiszowcu, w latach 90. – czyli w przestrzeni bliskiej wielu osobom dorastającym w tym okresie. Dla części widzów znajome są nie tylko realia podwórkowe, ale także język, stroje, zachowania i zwyczaje bohaterów.

Wiele scen w Rojbers odwołuje się do wspólnych doświadczeń: zabawy na trzepaku, konflikty z sąsiadami, hierarchia na osiedlu czy relacje z rodzicami. Choć świat przedstawiony ma charakter lokalny, to jego elementy są rozpoznawalne również w innych częściach Polski. W efekcie serial trafia w emocje widzów, którzy w dorosłym życiu często odczuwają potrzebę powrotu do prostszych czasów dzieciństwa.

Powrót do lokalnych korzeni

Kolejnym ważnym aspektem popularności Rojbers jest potrzeba lokalnej reprezentacji w mediach. Produkcja osadzona na Śląsku, wykorzystująca gwarę i przedstawiająca życie w robotniczej dzielnicy, wypełnia lukę, która długo istniała w polskiej popkulturze. Choć wiele seriali porusza tematy uniwersalne, mało jest takich, które w tak bezpośredni sposób oddają charakter i język regionu.

Dla widzów pochodzących ze Śląska Rojbers może być formą potwierdzenia ich tożsamości. Gwara, której używają bohaterowie, nie jest dodatkiem, ale integralną częścią fabuły. Serial pokazuje, że lokalny język, kultura i obyczaje mogą stanowić pełnoprawne tło narracyjne, bez konieczności ich „uniwersalizowania” czy tłumaczenia na ogólnopolski kod kulturowy.

Kultura codzienna lat 90.

Rojbers pełni również funkcję kroniki codzienności lat 90. Pokazuje życie społeczne w czasie transformacji ustrojowej – okresu, który był dla wielu rodzin czasem dużych zmian, niepewności i konieczności przystosowania się do nowej rzeczywistości. Dzieci, które dorastały w tamtych czasach, funkcjonowały na styku dwóch światów: przeszłości PRL-u i dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości kapitalizmu.

W serialu widać to w wielu detalach: zachowaniach dorosłych, sposobie organizowania czasu wolnego, relacjach sąsiedzkich i szkolnych. Dla współczesnych dorosłych te elementy są nie tylko wspomnieniem, ale też materiałem do refleksji nad tym, jak wyglądało ich dzieciństwo w porównaniu do dzieciństwa ich własnych dzieci.

Dorośli jako odbiorcy animacji

Zjawisko dorosłych oglądających animacje nie jest nowe, ale Rojbers wpisuje się w ten trend w sposób szczególny. Animacja nie jest tu jedynie formą estetyczną – to narzędzie przekazu, które pozwala na swobodne operowanie symboliką, uproszczenie wizualne oraz skuteczne odtwarzanie wspomnień i emocji.

Dorośli odbiorcy, którzy na co dzień mierzą się z wymaganiami życia zawodowego, rodzinnego i społecznego, w Rojbers odnajdują moment wytchnienia i możliwość powrotu do własnych przeżyć z dzieciństwa. Dla niektórych serial może pełnić funkcję terapeutyczną – umożliwia uporządkowanie wspomnień, a nawet ponowne przeżycie ważnych momentów, tym razem z perspektywy dorosłości.

Rojbers jako głos pokolenia?

Pytanie, czy Rojbers można uznać za „głos pokolenia”, nie ma jednej odpowiedzi. Z pewnością jednak serial porusza tematy, które są bliskie całemu pokoleniu wychowanemu w Polsce lat 90. Poprzez bohaterów takich jak Knefla, Rafau czy Torunio, ukazuje uniwersalne doświadczenia dzieciństwa, ale osadzone w lokalnym kontekście – śląskiej dzielnicy robotniczej, z jej specyficzną strukturą społeczną i językiem.

To właśnie połączenie uniwersalnych emocji z lokalną autentycznością sprawia, że Rojbers rezonuje z tak wieloma widzami. Serial nie próbuje udawać czegoś, czym nie jest – nie upiększa rzeczywistości, nie moralizuje, ale też nie popada w przesadny dramatyzm. Przedstawia świat dzieci z perspektywy, która jest zrozumiała i bliska wielu dorosłym.

Rojbers to przykład, jak animacja może stać się nośnikiem poważnych treści kulturowych i społecznych. Serial trafia w potrzeby dorosłych widzów, którzy w natłoku współczesnych obowiązków szukają powrotu do czasów dzieciństwa i miejsca, które znają z własnych doświadczeń. Nostalgia, potrzeba lokalnej reprezentacji i kulturowa autentyczność sprawiają, że Rojbers zyskuje miano nie tylko popularnej serii internetowej, ale także – być może – głosu konkretnego pokolenia.

Jesteśmy na  Google News. Dołącz do nas i śledź  Silesion.pl  codziennie. Obserwuj Silesion.pl!

Wszelkie materiały promocyjno-reklamowe mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią one podstawy do wzięcia udziału w Promocji, w szczególności nie są ofertą w rozumieniu art. 66 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2020, poz. 1740 z późn. zm.).