Ibrahim Traoré – rewolucjonista czy autokrata? Bilans burzliwych rządów w Burkina Faso

Ibrahim Traoré, kapitan burkińskiej armii, który objął władzę w Burkina Faso po zamachu stanu we wrześniu 2022 roku, stał się symbolem zmieniającego się krajobrazu politycznego Sahelu. Jednak jego rządy – choć pełne radykalnych reform i mocarstwowych ambicji – budzą mieszane uczucia zarówno w kraju, jak i za granicą.

Droga do władzy: wojskowy ratunek czy ambicje osobiste?

Traoré, urodzony w 1988 roku w Bondokuy, szybko awansował w strukturach armii dzięki swojemu zaangażowaniu w walkę z dżihadystami. W styczniu 2022 roku brał udział w zamachu stanu, który obalił prezydenta Rocha Kaboré. Władza przeszła wtedy w ręce pułkownika Paula-Henriego Damiby, ale już po kilku miesiącach Traoré stanął na czele kolejnego przewrotu, zarzucając Damibie nieudolność w walce z terroryzmem.

Chociaż deklarowanym celem Traoré było ratowanie kraju przed islamistycznym chaosem, sceptycy zauważają, że kolejne przewroty pogłębiły destabilizację, a wojskowa “tymczasowość” władzy szybko zamieniła się w trwającą bezterminowo dyktaturę.

Reformy: więcej pytań niż odpowiedzi

Walka z terroryzmem – sukcesy i ciemne strony

Po zerwaniu sojuszu z Francją, Traoré zacieśnił współpracę z Rosją, sprowadzając najpierw najemników z Grupy Wagnera, a później rosyjskich instruktorów AFRICORPS. Efekty? Częściowy sukces – niektóre tereny odbito z rąk dżihadystów, ale większość kraju pozostaje niestabilna. Masakry w miejscowościach takich jak Karma czy Djibo pokazują, że działania wojska – często brutalne – nie przyniosły oczekiwanego pokoju, a społeczność cywilna płaci wysoką cenę za “bezpieczeństwo”.

Gospodarka – odważne kroki i stare problemy

Traoré postawił na nacjonalizację zasobów naturalnych. Przejęcie kopalń złota Boungou i Wahgnion za ułamek ich rynkowej wartości oraz otwarcie pierwszej burkińskiej rafinerii złota mają na celu zwiększenie dochodów państwa. Jednocześnie jednak zarzuty o wymuszanie niekorzystnych warunków sprzedaży i braki w przejrzystości umów odstraszają zagranicznych inwestorów.

Wewnętrzne inwestycje, jak otwarcie Banque Postale du Burkina Faso czy budowa fabryk przetwórstwa rolnego, są krokiem we właściwym kierunku, ale ich realne znaczenie dla przeciętnego obywatela pozostaje ograniczone. Burkina Faso nadal boryka się z biedą, korupcją i opóźnieniami w realizacji kluczowych projektów infrastrukturalnych.

Polityka zagraniczna – izolacja w imię suwerenności?

Traoré wypowiedział umowy wojskowe z Francją i opuścił regionalne struktury integracyjne, wybierając sojusz z Mali i Nigrem w ramach “Sojuszu Sahelskiego”. Zacieśnienie więzi z Rosją zapewniło sprzęt wojskowy i wsparcie polityczne (np. w ONZ), ale też pogłębiło izolację Burkina Faso od Zachodu. Rosyjskie wpływy w sektorze złota oraz w wojsku rodzą pytania o faktyczną suwerenność kraju.

Demokracja – odległa perspektywa

Traoré deklarował organizację wyborów po “przywróceniu bezpieczeństwa”, jednak termin ten jest nieustannie przesuwany. Rządy junty są przedłużane co roku, a represje wobec opozycji i mediów stają się codziennością. Reformy sądownictwa pozostają głównie w sferze retoryki, a przypadki aresztowań sędziów krytycznych wobec władz podważają deklaracje o budowie niezależnych instytucji.

Traoré i mit Sankary: powrót do przeszłości?

Kapitan często odwołuje się do dziedzictwa Thomasa Sankary – rewolucyjnego przywódcy Burkina Faso z lat 80. W publicznych wystąpieniach podkreśla potrzebę suwerenności, walki z korupcją i obrony narodowych interesów. Jednak krytycy wskazują, że w przeciwieństwie do Sankary, którego rządy (choć kontrowersyjne) były pełne radykalnych programów społecznych, Traoré koncentruje się głównie na utrzymaniu władzy i walce militarnej, nie proponując szerszej wizji przebudowy państwa.

Czy Traoré utrzyma się przy władzy?

To pytanie pozostaje otwarte. Traoré cieszy się pewnym poparciem – zwłaszcza wśród młodszych żołnierzy i części społeczeństwa zmęczonego wpływami Zachodu. Jednak przedłużający się konflikt, pogarszająca się sytuacja humanitarna oraz niepewność gospodarcza mogą szybko osłabić jego pozycję.

Dalsze losy jego rządów będą zależały od:

• skuteczności walki z terroryzmem,
• utrzymania poparcia Rosji,
• zdolności do realnej poprawy warunków życia Burkińczyków.

Bez znaczących postępów Traoré może podzielić los swoich poprzedników – liderów, których ambicje rozbiły się o twardą rzeczywistość jednego z najbiedniejszych i najbardziej niestabilnych krajów świata.

Jesteśmy na  Google News. Dołącz do nas i śledź  Silesion.pl  codziennie. Obserwuj Silesion.pl!

Wszelkie materiały promocyjno-reklamowe mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią one podstawy do wzięcia udziału w Promocji, w szczególności nie są ofertą w rozumieniu art. 66 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2020, poz. 1740 z późn. zm.).